Oproep

De mens van alle dag.

Het was in 1998  toen ik voor het eerst hoorde over Nieuwentijdskinderen of kristalkinderen. Deze kinderen zouden hoog gevoelig zijn en bijzondere gave hebben.  Op mijn zoektocht naar deze kinderen kwam ik er achter dat deze eigenschappen niet iets nieuws zijn. Elk mens heeft mijn inziens spirituele gave. De mensen die ik ontmoet zijn vaak net als ik christenen. In het christendom worden deze gave vaak gezien als occult. En mogen we er niet over praten en moeten wet het maar wegdrukken. Maar als we goed naar ons zelf kijken zullen we zien dat wij allemaal wel eens iets binnenkrijgen wat we niet helemaal begrijpen. Een waarschuwing om iets maar niet te doen. Of iemand maar niet te vertrouwen omdat het niet goed voelt.

Tijdens mijn zoektocht ontmoete ik mensen van alle dag. De een vertelde mijn over hoe hij al van kinds af aan kleuren om mensen heen kon zien (aura). Maar dat hij het weg gedrukt had omdat zijn omgeving dit eng vond. Ook vertelde een keer een vrouw hoe zij het leven niet meer zag zitten en zich wilde verdrinken in een nabij gelegen meertje. Ze stond aan de rand van het meertje toen iemand naast haar kwam staan en haar liet zien hoe mooi het leven was en hoe mooi de vissen waren. Hij zei: ”Kijk eens hoe mooi de vissen zijn en hoe ze met elkaar spelen”. Ze besloot  maar geen zelfmoord te plegen. Ze draaide zich om, om de man te bedanken voor zijn gesprek. Maar de man was er niet meer. Later verteld ze het verhaal aan een vriend. Deze vriend kende het meertje. Hij viste er vaak. Hij Zei “de vissen die jij beschrijft zijn daar helemaal niet”. Gij die oren hebben horen. Ik kwam zelf een keer bij een vrouw op bezoek. Toen ik bij haar binnen liep leek het of iemand tegen mij zei: “zij ziet meer dan anderen”. Tijdens een gesprek met haar vroeg ik of ik iets mocht vragen en dat als ze het vervelend vond ze het maar moest zeggen. Ik vertelde wat er gebeurd was toen ik bij haar binnenkwam. En hoe het leek alsof iemand zei: “zij ziet meer dan anderen” Ze keek mij aan en schrok een beetje en ze vertelde dat ze voorspellende dromen had. En dat ze hierdoor vaak dingen wist die ze liever niet wist. En dit had een vorm aan genomen die haar heel erg ongelukkig maakte. Ze heeft haar gave los gekoppeld door gedichten te gaan schrijven. Dit is ook gelijk een mooi voorbeeld dat als je met jouw gave in de knel komt, dat jij zelf altijd de mogelijkheid hebt om het te stoppen. Twijfel hier nooit over. Een oma verteld mij een keer over haar kleinkind die regelmatig in de kast lag te slapen omdat er iemand op zijn bed zat. Dit zijn maar een paar verhalen die ik zoal ben tegen gekomen op mijn weg.

Spiritualiteit zit vaak al heel lang in families. De ouder generaties sloegen dit letterlijk bij elkaar eruit. We hebben zelf tijden gehad dat deze mensen werden verbrand. Ik heb veel ouderen gesproken die mij vertelde dat ze het in hun families wel wisten maar dat er niet overgepraat mocht worden.  Er is dus altijd veel angst gecreëerd rondom onze spirituele kant van het mens zijn.  Als je heel gevoelig bent heb je vaak last van energieën van een ander, als jij je hier niet bewust van bent draag je soms ellende van een ander met je mee. En dan wordt je dood ongelukkig. Een voor beeld: je gaat naar een feest waar je heel veel zin in hebt. Als je eenmaal binnen bent ga jij je steeds ongelukkiger voelen maar je weet niet waarom. Dit komt vaak door de negatieve energieën van een de andere aanwezige. Als dit je vaak overkomt zonder dat je weet dat dit gevoel niet bij  jou hoort, maar van een ander is, zal je waarschijnlijk niet graag meer naar een feestje gaan.  Ik denk als wij goed met onze gave omgaan en het gebruiken uit naaste liefde. Wij een veel betere wereld zouden hebben.

Die kinderen die wij kristalkinderen noemen zijn kinderen die heel goed bewust zijn van hun gave. Ik wil iedereen oproepen die kinderen heeft keur je kinderen nooit af om wat ze zijn.

Tegenwoordig heb je twee groepen de traditionele mens en de mens die zich er tegen afzet en de mensen die hun gave publiekelijk tentoon stellen. Ik zou graag verhalen willen hebben van mensen die weten hoe moeilijk het is om te leven met een gave die niet geuit mag worden.  Ik zou graag de verhalen van deze mensen anoniem willen delen op deze facebook pagina. In de hoop dat door deze verhalen de mensen die het moeilijk hebben, zich alleen voelen en soms voor gek worden verklaard gaan begrijpen dat ze zeker niet gek zijn en dat ze er gewoon mogen zijn en de moeite waard zijn. En dat zeker de jonge generatie Kristalkinderen niet bang hoeven te zijn om hiermee naar buitentetreden. Ik zie te vaak mensen die vast lopen in zichzelf en dit proberen op te lossen met drank, drugs en pillen. En soms zelfs de keus maken om maar uit het leven te stappen. Dit mag en kan toch niet.

Ik hoop hiermee spiritualiteit een gezicht te geven waar we allemaal wat mee kunnen en dat het ons leven mag verrijken.

Als jij jouw verhaal wilt delen met ons wil ik graag het volgende weten:

Leeftijd

Afkomst

Wel of geen religie

Welke religie

stuur uw verhaal naar info@rainbowchildren.nl